Online kerk-zijn in de Coronacrisis

Samenvatting

In de tijd vanaf maart 2020 moesten veel lokale kerken eerst goed overleggen wat de gevolgen waren van de afgekondigde lockdown. De verspreiding van het Coronavirus, het toenemende aantal besmettingen, de koppeling die daarbij soms ook kon worden gelegd met kerkdiensten en uitvaarten, maakte dat bezinning urgent was. Kerkdiensten waren, zoals het al snel heette, in fysieke zin, niet langer mogelijk. Pastoraat zou om een andere invulling moeten vragen, en hetzelfde gold voor de jongeren- en volwassenencatechese, de activiteiten voor kinderen, de toerusting en het diaconaat. Ook het communiceren met de gemeente en het vergaderen zouden op een andere wijze moeten plaatsvinden. En wat te doen met Avondmaalsvieringen, doopdiensten, en, de kort daarop plaatsvindende Stille week, met daarin de Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Paaswake en Paasmorgen? Er werd in de gemeenten koortsachtig vergaderd en gediscussieerd, want veel tijd was er niet. Het trof alle kerken: oecumene-breed, van zwaar behoudend tot uiterst vrijzinnig. Op Facebook werden de discussies voortgezet in de groep Predikanten en Pastores, met meer dan 2000 leden: ``Wat doen jullie? Wat mag? En wat kan er nog wel? Is er ook iets nieuws mogelijk?’’ Ook de landelijke kerkgenootschappen boden vanuit hun dienstencentra ondersteuning en ook daar werd dan vervolgens weer paatselijk over gesproken. In deze crisis vonden deze discussies echter niet alleen in Nederland plaats, maar in heel Europa, ja wereldwijd en in alle kerken.